Maandag wordt Dyanne Beekman vijftig, een mijlpaal die ze viert met echtgenote Frans ten Berge, hun zoon Christian (12) en hun twee ‘liefkinderen’. Hun huwelijk stond altijd als een rots, maar in een openhartig dubbelinterview vertelt Dyanne nu: “Ik ben zo ver geweest dat ik dacht: ‘Ik laat je los, want je ziet het niet meer.’”
Al vijftien jaar vormt DYANNE BEEKMAN een onafscheidelijk koppel met FRANS TEN BERGE (49), haar ultieme tegenpool. In hun beginjaren was hij de topman bij C&A, zij de hippe imagostyliste. Vanuit het epicentrum van de Beekman Group in Breukelen geven ze hun allereerste duo-interview ooit, hier op PAGINA PRIVÉ. En zo komen we te weten over de sleutelrol die JAN SMIT, zonder dat hij dat doorhad, heeft gespeeld in hun ‘verboden’ romance. “Eigenlijk is Jan onze matchmaker geweest”, vertelt Dyanne.
Frans: “Ik zat destijds in de Nederlandse board van C&A, Dyanne werd ingehuurd als image consultant. Ze begeleidde onder andere een shoot voor Jan Smit, met wie wij een samenwerking hadden, in New York. Hij en zijn manager, wijlen JAAP BUIJS, zeiden: ‘Jij hebt dit allemaal bedacht en mogelijk gemaakt Frans, dus jij moet mee‘. Zo geschiedde. Ik ben nogal van de sigaren, maar in New York mag je nergens roken, dus stond ik buiten het hotel bij de plantenbakken een cognacje te drinken met een sigaar.”
Dyanne: “En dat vind ik ook heel lekker! Maar we moeten nog een stapje terug in het verhaal, namelijk naar het moment dat ik door C&A werd gevraagd als imago consultant.”
Vertel!
Dyanne: “Ik zag totaal geen match, maar praten kon altijd, dus er werd een lunch gepland in Amsterdam. Wat ik toen niet wist, is dat Frans een samenwerking met mij helemaal niet zag zitten. Hij vond me een haaibaai.”
Frans: “Zo’n vrouw met ongeborsteld haar op de tanden.”
Dyanne: “Tijdens de meeting begon Frans me allemaal vervelende strategische vragen te stellen. Ik raakte geïrriteerd: ‘Jongen, jij wil toch met mij praten?‘. Dat werd een soort pingpongwedstrijd.”
Frans: “Ik dacht: ‘Laat haar maar zien wat ze in huis heeft.‘”
Dyanne: “We kwamen in een waanzinnige strategische flow terecht. Binnen een week was de deal gesloten. Ik weet nog dat ik terugkwam op kantoor en bij het espressoapparaat vertelde dat er een interessante man bij de meeting had gezeten, met grote bruine ogen. ‘Maar verder niets hoor‘, riep ik erachteraan.”
En toen, New York.
Dyanne: “Ik schrok ervan dat ik hem zag op Schiphol. Achteraf denk ik dat ik toen al stiekem verliefd op hem was. Mijn moeder zei: ‘Nooit met je grootste klant gaan’. ‘Nee mam, echt niet’.”
Frans: “Daar, bij die plantenbak voor het hotel, begonnen we elkaar echt leuk te vinden. Maar ik zat in een boardfunctie, dus het was nogal onhandig.”
Dyanne: “Jij had net een heftige scheiding achter de rug, dat vond ik ook ingewikkeld. Zelf was ik een serieuze single woman. Carrièregericht en met alleen een hond om rekening mee te houden. We kwamen elkaar opnieuw tegen bij een concert van Jan Smit, waar we beroepshalve waren. Jij vroeg of je sigarendoos in mijn tas mocht. ‘Nou zeg, jij bent vrijpostig‘, dacht ik.”
Vrij snel daarna volgde onze eerste kus. Dat is niet professioneel, maar liefde laat zich dan toch niet tegenhouden. Die zoen was heel wat voor mij. Jaaa, je kust mij niet zomaar. Frans heeft me echt moeten veroveren. Stond hij ineens bij me voor de deur met croissantjes en verse jus. Netjes in pak, terwijl ik zo’n harembroek met hoge sokken droeg.”
Frans: “Als je destijds aan honderd mensen die ons kenden had gevraagd of we bij elkaar passen, dan hadden ze alle honderd gezegd: ‘Totaal niet‘.”
Dyanne: “Pas in de gesprekken kwamen we erachter hoeveel we op elkaar lijken qua levensvisie en dromen. Nog los van onze zakelijke power.”
Sinds 2012 runnen jullie de Beekman Group.
Frans: “Veel mensen begrepen dat niet. Hoe kon ik nou van een board met de verantwoording over zes miljard euro naar de Beekman Group gaan? Het is een beetje gek om dat zo uit te spreken waar Dyanne bij zit, maar wat zij kan, is uniek.”
Dyanne: “Om je aan te vullen: op een gegeven moment zat je ook tegen het plafond in de Europese board van C&A.”
Frans: “Ik heb al vroeg de kans gekregen van de familie om mijn ding te mogen doen. Ik zag mezelf dat leven alleen niet nog 25 jaar leiden, want ik werd ‘s ochtends wakker en dan wist ik niet of ik in Barcelona zat of in Düsseldorf. Ondertussen groeide het bij Dyanne zo hard dat ze het niet meer bij kon houden. Haar imago consult bedrijf verschoof steeds meer naar een handelsonderneming. Vanuit mijn ervaring daarin zagen we de aanvulling.”
Dyanne: “Ik kreeg de vrijheid om me te focussen op dingen waar ik goed in ben – innovatie, zichtbaarheid – dus daarna zijn we ook hard gegroeid en internationaal gegaan met onze merken. Maar goed, nu lijkt het allemaal prachtig, maar het is niet allemaal hosanna geweest.”
In wat voor opzicht?
Dyanne: “Het is fantastisch om 24/7 met je partner samen te werken, maar je moet wel de discipline hebben om zakelijk en privé gescheiden te houden.”
Frans: “De klap bij ons is covid geweest. We leveren aan restaurants, hotels, musea, de retail. Ik zal mijn leven lang niet meer vergeten hoe het is geweest toen alles plat kwam te liggen. Ik ben in al die jaren van de opbouwfase, en we zitten nu in 28 landen voor McDonald’s, tachtig tot honderd nachten van huis weggeweest. Door covid zat ik van de ene op de andere dag hele dagen op de boerderij. Er ontstonden irritaties.”
Dyanne: “Ineens spraken we elkaars taal niet meer, terwijl we voorheen aan één oogopslag genoeg hadden.”
Frans: “Het viel ook samen met een fase dat je je partner probeert om te vormen naar jouw ideaalbeeld.”
Dyanne: “Daar hoort ook bij het vanzelfsprekend vinden dat iemand er is. Ik heb moeten leren om meer zichtbaar te zijn, om mezelf weer op ‘nummer 1’ te zetten. Ik heb letterlijk voor de spiegel gestaan: ‘Ga je eigen boek eens even lezen‘. Zeikvrouwen worden niet geboren maar gecreëerd.”
Frans: “Vergis je niet. Je hebt drie kinderen thuis, dus je bent ook een heel gezin aan het managen. Daarbij heb je je eigen onderneming die dus in de fik staat. Die combinatie leidde tot spanningen. Zeker ook omdat je met elkaar samenwerkt. Al die stelletjes, bij McDonald’s maar ook de Van der Valkjes, hebben het zwaar gehad. Want je neemt die zorgen toch mee naar huis. Je slaapt er niet van, weet niet hoe het verder gaat.”
En dat had z’n weerslag op jullie huwelijk.
Dyanne: “We hebben het wel slecht gehad, ja. Ik weet nog goed dat onze zoon als kleuter zei: ‘Maar jullie gaan nooit scheiden hè, mama en papa‘. In mijn hoofd was dat een onmogelijkheid. Maar ik heb toen wel momenten gehad dat ik dacht: ‘Ik weet niet of het wel waar is was ik tegen Christian heb gezegd‘. Desondanks ben ik die onvoorwaardelijke liefde altijd blijven voelen.”
Frans: “Je weet hoeveel liefde er zit en er altijd heeft gezeten, maar je gaat er wel over nadenken hoe goed en gezond het is om als partners een bedrijf te runnen. Daar hebben we veel gesprekken over gevoerd en daar zijn new rules of the game uitgekomen. Vroeger spraken we bijvoorbeeld de hele dag door over werk. Dat doen we nu niet meer. Als er geweldig nieuws id dan deel je dat natuurlijk uit enthousiasme, maar niet meer het gelul over operationele dingen of de leverancier die weer te laat heeft geleverd.”
Dyanne: “Ik ben tijdens onze dip zelfs zo ver geweest dat ik dacht: ‘Ik laat je los, want je ziet het niet meer‘. En ik denk Frans ook. Totdat we elkaar weer vonden.”
Hoe is dat gegaan?
Dyanne: “We hebben echt met de neus over de bodem geschraapt en hebben uiteindelijk ingezien dat wij het voor elkaar zijn.”
Frans: “Op een gegeven moment kom je in een afglijdende schaal terecht. Het is moeilijk om van daaruit op te klimmen, terwijl, als je heel diep gaat, je uiteindelijk bij de kern komt: hoeveel liefde zit er nog tussen twee mensen?”
Dyanne: “ROBERT TEN BRINK heeft ooit tegen mij gezegd: ‘Als de liefde er ooit in heeft gezeten, dan is het een kwestie van al die laagjes afpellen‘. Op een gegeven moment zagen we elkaar weer. Letterlijk, tijdens een feestje. Die avond had ik ervoor gekozen om een donkere pantalon aan te trekken met een mooie zijden blouse erop en schoentjes met open neus. Stoer, maar vrouwelijk. Frans nam me van top tot teen op.”
Frans: “Ik zag ineens op wie ik gevallen was. Sindsdien hebben we elkaar helemaal teruggevonden.”
Dyanne: “Misschien is de boodschap wel: tegenwind doet stijgen.”
Zegt de bijna-vijftiger.
Dyanne: “Ja, maandag ben ik jarig en op 7 mei vieren we dat groots met het ‘1972 event’, samen met 500 vrouwen. Met een akoestisch concert van Van Dik Hout, workshops, fashion, een lezing van HANS PETER ROEL van de bestseller Ki energie. Kortom: alles wat past bij de vrouw die ik nu ben. Ook komt, na een decennium, mijn nieuwe boek uit. Daarin beschrijf ik wie ik nu ben, letterlijk tien jaar ouder, tien kilo dikker en tien jaar wijzer. Ik geloof dat ik nu beter weet dan ooit wie ik wil zijn.”
Anette de Vries
Note voor de redactie; Voor meer informatie en/of interviewaanvragen Dyanne Beekman; 0346 269 080.
